شبی حداقل #یک_دقیقه_کتاب بخوانیم
من، هرگز، ضرورتِ اندوه را انکار نمی کنم؛ چرا که می دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی کند و الماس ِ عاطفه را صیقل نمی دهد؛ اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمی پذیرم؛ چرا که غم، حریص است و بیشتر خواه و مرزناپذیر، طاغی و سرکش و بد لِگام.
هر قدر که به غم میدان بدهی، میدان می طلبد، و باز هم بیشتر، و بیشتر …
هر قدر در برابرش کوتاه بیایی، قد می کشد، سلطه می طلبد، و له می کند …
غم، عقب نمی نشیند مگر آنکه به عقب برانی اش، نمی گریزد مگر آنکه بگریزانی اش، آرام نمی گیرد مگر آنکه بیرحمانه سرکوبش کنی …
غم ، هرگز از تهاجم خسته نمی شود. و هرگز به صلح دوستانه رضا نمی دهد.
برگرفته از کتاب «چهل نامه کوتاه به همسرم» اثر مرحوم «نادر ابراهیمی»