آشپزخانه سنگر است،
یک سنگرِ زنانه.
سنگرى که زن را پناه میشود.
آسمان دلش که بارانى میشود ظرفها را میشوید؛
آرزوهایش را تکه تکه میکند و در فریزر میگذارد؛
به بهانهء پیازها اشک میریزد؛
جانش که به جوش مى آید، غصه هایش را دم میکند؛
تنهایى هایش را در غذا میریزد و وقتى خوب جا افتاد آنها را در ظرف میچیند و با فکرهایش دورچین میکند؛
در آخر به همهء آنها نگاه میکند، لبخند میزند، کمى عشق از گوشهء دورِ دلش پیدا میکند و با آن روىِ تمامِ تنهایى و غصه هایش را میپوشاند.
زنانگى انتها ندارد.
کترى سوتِ پایانِ جنگِ امروز را به صدا درمى آورد؛
و زن با خودش فکر میکند:
آشپزخانه سنگر است.
یک سنگرِ زنانه.