#حیا
#حجاب
انحراف و تغییر ارزش‌ها آنقدر آرام اتفاق می‌افتد که کمتر کسی متوجّه آن میشود.
وقتی به خودمان می آییم، می‌بینیم خیلی چیزها را از دست داده‌ایم و از راه دور افتاده‌ایم…
مخاطبم فقط عدّه ای خاص است: آقایان مذهبی نما و خانم‌های چادری نما!
آنهایی که اوّلین نکته در صفحات مجازی تان متن های بلند بالا در مورد حیا و عفّت و عشق به چادر و شهدای غریب سوریه است؛
آنهایی که از هر چهار تا پستشان، یک عکس رهبر است و ادّعای ولایت مداری شان تمام صفحه را پر کرده است.
آنهایی که متن نوشته‌اند در غربت حضرت زهرا(سلام الله علیها) و افتخار کرده است به اینکه امانت‌دار عفّت ایشان هستند؛
امّا برای تصویر همان پست، زنانگی‌ محض دست‌ها و صورت‌هایی است که به امید تعریف و تمجید مذهبی نماها قاب شده اند!
جالب است تعریف و تمجید آنها نسبت به همدیگر:
- به به! چقد انگشتر فیروزه به دست شما می آید!
- چقدر با چادر خانم تر هستید.کاش همه‌ی چادری ها بصیرت شما را داشتند!
.
کافی است جنسیت زن و مرد در شبکه‌های اجتماعی مشخّص شود تا از همان «التماس دعا» گفتن‌ها و «سلام علیکم» کردن‌ها، پیام‌های خصوصی باریدن بگیرد!حیا زن و مرد ندارد. به قول صادق آل محمّد(علیه السلام)«دین ندارد کسی که حیا ندارد»حیا، یعنی آقای مذهبی!
عکس‌های خودش را برای تمجید دختران راه به راه بر صفحه‌ اش نگذارد.
حیا، یعنی با هر تلنگر و جمله‌ای، باب آشنایی – یا در اصطلاح روشنفکری: «دوستی‌های انسانی و دور از جنسیت»-
را باز نکنند؛
چرا که خداوند می فرمایند: «زنان را در پنهانی دوست خود نگیرید.»
حیا، یعنی بدانی که ارتباط پنهانی با نامحرم، رزق معنوی تان را از بین می‌برد و روشنای قلب و چشمتان را خاموش می‌کند.
چشم بی نور، راه درست را نمی‌بیند.
حیا، یعنی خانم مؤمن عفیف، آب و غذا خوردن و راه رفتن و مهمانی‌های خصوصی‌اش را علنی نکند و طنّازی هایش را خرج نگاه هر مردی.
پیرو کدام مَسلکیم؟
ما شیعه‌ی کدام مذهب و تفکّریم.
هر کسی باید تکلیف خودش را با خودش مشخّص کند.
حدّ وسطی وجود ندارد:
یا زینبی هستیم یا یزیدی!
«اَلَم یعلم بّأنَّ اللهَ یَرَی؟
آیا نمی‌دانی که خداوند حتماً تو را می‌بیند؟»
ما فقط مسئول خودمان نیستیم. مسئول آبرویی که از مذهب می‌بریم هم هستیم.
مسئول دیر شدن ظهور مولایمان هم هستیم.
مسئول بدبینی مردم به چادری‌ها ویقه آخوندی‌ها.
مسئول خالی شدن پشت نظام و رهبرمان به بهانه‌ی تو زرد بودن مذهبی‌ها!ماشیعه به دنیا آمدیم و شیعه، ماهیتش مسئولیت داشتن است.

#روزه میگیرم به عشق ارباب
… پروردگار دوست دارد هر اتفاق بزرگی را که میخواهد در عالم هستی رقم بزند ، رد پایی از محبوبش در آن دیده شود . انگار او را کرده بهانه ی هر حادثه ای . فرقی نمیکند رمضان باشد یا شعبان ، محرم باشد یا جمادی ، وقتی خدا عاشقِ حُ س ی ن باشد ، برای همیشه ی عمرت و برای لحظه لحظه ی زندگی ات ، بهانه ای قرار داده که آن آخرش ختم شود به لا یمکن الفرار از عشق حُ س ی ن به هر طرف که بروی بی اختیار سر از خیمه ی شاه در می آوری ، اصلا انگار رمضان را آفرید که برای جهانیان ، روضه ی عطش بخواند … شاید بهترین و قشنگ ترین راه روضه خوانی خدا برای مردم ، همین رمضان بود … روزه را واجب کرد برای روضه … خواسته که ساعاتی تشنگی را لمس کنی که شاید به قدر قطره ای ، طعم عطش او را بچشی که اگر کسی حرف از نوزاد شش ماهه و عطش زد ، با تمام وجود بسوزی … که دم افطار ، بغض کنی برای رقیه … که خیلی چیزها … سر می نهم به امر جانان ، روزه میگیرم به عشق ارباب حُ س ی ن علیه السلام ، قربة الی الله ..

#شهدا
#شهیدی که همه زندگی‌اش با «ماه رمضان» گره خورد
#طلبه شهید ایوب توانایی متولد 1345 روستای علی آباد سادات از توابع جیرفت است. در خانواده‌ای مذهبی و کشاورز متولد شد. وقتی ایوب به سن تحصیل رسید با برادرش به مدرسه می‌رفت. مدرسه‌ای که 2 ساعت باید پیاده می‌رفتند تا به آن برسند. کفشهای پلاستیکی، لباس‌های مندرس، یک تکه نان و مقداری خرما توشه و همراه آنها‌‌ بود. هیچگاه در گرما؛ طعم خنکی و در سرما، طعم گرما را نچشیدند.
قبل از آنکه به سن تکلیف برسد، نماز و روزه‌هایش را ادا می‌کرد. از غیبت کردن به شدت نفرت داشت و مرتب این را در مجالس مختلف به دیگران تذکر می‌داد.
با وجود اینکه سن و سالی کمی‌ داشت و نوجوان بود، اما در مبارزه با خوانین و نظام فئودالی حاکم بر منطقه جیرفت بسیار روشنگری می‌کرد و طرفدار محرومین منطقه بود. با تلاش و روشنگری ایشان و مبارزات مردم، طومار خوانین منطقه برای همیشه در هم پیچیده شد.
در شرایطی که دنیاطلبی بسیاری از جوانان را بر زمین میخکوب می‌کرد او به راحتی و سبکبال از دنیا و مادیات فاصله گرفت، تاریخ تولد خود را در شناسنامه دستکاری کرد و راهی جبهه شد.
شدت علاقه‌ی او به حضور در جبهه به حدی بود که مخالفتهای دیگران را به راحتی خنثی می‌کرد و رضایت همه را جلب و عازم جبهه می‌شد. او نه با زیاد ماندنش، که با رفتن و مشتاق بودن برای رفتن به همه نشان میداد که با کدام سو باید رفت، ثابت کرد که می‌توان از دنیا کام نگرفته، پرواز کرد.
با وجود سن کم، مسائل سیاسی را خوب می‌فهمید و تجزیه و تحلیل می‌کرد، آن زمان که او در مورد بنی صدر و بی لیاقتی‌های او و از طرفی در خصوص شخصیت والای شهید بهشتی سخن می‌گفت، نوجوانی بیش نبود. اما با دید وسیع و درک بالا، مسائل سیاسی روز را برای بچه‌ها‌‌ تشریح کرد.
اخلاق بسیار خوش و نیکویی داشت. در حوزه و جبهه دوستان بسیاری را جذب کرده بود و همه پروانه وار گرد شمع وجودش می‌گشتند. چهره‌ی خندان او، به استقبال خطر رفتن، از خود گذشتگی و ایثارش زبانزد همگان بود.
می‌گفت:خیلی باید نیت‌هایمان را خالص کنیم. نیت شهادت اگر برای خدا نباشد، آن وقت ما پیش مردم شهیدیم و نزد خدا شهید نیستیم. پس حواسمان باشد نیت و عمل و رفتار و گفتارمان فقط برای رضای خدا باشد تا شهید راه خدا محسوب شویم.
ایوب در ماه مبارک رمضان متولد شد، در ماه مبارک رمضان برای فراگیری دروس حوزوی عزیمت کرد. در ماه مبارک رمضان عازم جبهه شد. در عملیات رمضان شهید و مفقودالجسد شد. در ماه مبارک رمضان پیکر مطهرش به زادگاهش بازگشت.
ایوب در عملیات رمضان مفقود شد و پیکرش بعد از 14 سال شناسایی و به زادگاهش منتقل شد. مادر بزرگوارش یک ماه قبل از پیدا شدن پیکر مطهر شهید، خواب می‌بیند که ایوب آمده و یک لباس گونی مانند تنش کرده است. ظاهراً اسیری بوده که آزاده شده. و می‌گوید: همینطور که آمد سر روی زانوهای من گذاشت. او را بغل کردم و شروع کردم به گریه کرد. گفت: مادر گریه نکن من بحمدالله از بند صدام مرخص شدم.
طلبه شهید ایوب توانایی عملیات رمضان در منطقه هورالعظیم در تاریخ 23 تیر 61 بر اثر ترکش گلوله‌ی توپ به شهادت رسید.
روحش شاد ویادش گرامی

#اسلام آمریکایی

سردار شهید نصیری که از جانبازان 8 سال دفاع مقدس بود، مدت طولانی نیز در جبهه‌های سوریه برای دفاع از حرم مطهر حضرت زینب (س) حضور داشته است.
▪️ این سردار شهید که به تازگی نیز دچار مجروحیت شده بود پس از اندکی مداوا برای دفاع از حریم آل الله وارد میدان نبرد شد و سرانجام عصر روز گذشته همزمان با شب اول ماه مبارک رمضان در موصل به شهادت رسید.

لازم به ذکر است، تشییع پیکر این شهید مدافع حرم دوشنبه ساعت 9 صبح از امامزاده حسن تا میدان شهدا کرج برگزار و پس فردا نیز پس از تشییع در تهران در بهشت زهرا تدفین خواهد شد.