#راهکار عارف بزرگ حاج اسماعیل دولابی: هر وقت کسی شما را اذیت کرد و یا از کسی ناراحت شدید،نمیخواهد به کسی بگویید. بلکه استغفار کنید، هم برای خودتان، هم برای کسی که شما را اذیت کرده است. ر بگو بیچاره کار بدی کرده است، اگر فهم داشت نمیکرد. وقتی استغفار میکنی اگر قلبت حاضر نیست استغفار کند با زبان استغفار کن، آن وقت یکدفعه دلت نرم میشود. اگر دو سه مرتبه این کار را کردی، دیگر غم نمیتواند شما را بگیرد. چون راهش را بلد هستی. استغفار “امان گاه” انسان است ،یعنی پناهگاه، وقتی گفتی استغفرالله
ذکر برخی #راهکارها جهت #افزایش_ظرفیت_وجودی: 1- شناخت خدا: امام رضا (علیه السلام) مى فرمایند: «اول عبادة الله معرفته؛ اولین مرتبه عبادت خدا، معرفت و شناخت خدا مى باشد.» بنابراین اولین و مهمترین حرکت ما جهت رشد ظرفیت های وجودی مان، شناخت آفریدگار و خالقمان است؛ زیرا بدون شناخت حضرت حق تعالی و کسب معرفت نسبت به ذات اقدس الهی، ارتقاء وجودی ممکن نیست. در این زمینه مطالعه کردن می تواند بسیار مفید باشد کتاب هایی که پیشنهاد میشود کتاب های اعتقادی آقای قرائتی و پس از آن کتاب های شهید مطهری بسیار سودمند است. 2- شناخت دستورات خدا و عمل به آنها: جهت شناخت دستورات عملى باید به رساله هاى عملیه مجتهدین کرام رجوع شود. بنابراین با رجوع به رساله مى توان واجب و حرام الهى را شناخت. بسیاری از افراد ممکن است با دستورات الهی کاملاً آشنا بوده و از حرام و حلال الهی مطلع باشند، ولی به هنگام بروز خواهش های نفسانی و وسوسه های شیطان از فرامین الهی سرپیچی نمایند. اما افرادی که تصمیم به کسب سعه ی وجودی دارند، دستورات الهی را بر دستورات نفس و شیطان، در عمل ترجیح می دهند. امام سجاد (علیه السلام) مى فرمایند: «من عمل بما افترض الله علیه فهو من اعبد الناس؛ هر کس به آنچه خدا بر او واجب کرده عمل کند از عابدترین مردم مى باشد». بنابراین انجام واجبات و ترک محرمات بر هر چیزى ترجیح دارد. که هیچ وسیله ای به اندازه انجام واجبات و ترک معاصی، انسان را به خدا نزدیک نمی کند و قلب مۆمن را پالایش نمی دهد؛ «قال الله تبارک و تعالی: ماتحبب الی عبدی شی ٍ احب الی مما افترضته علیه؛ خداوند فرمود: بنده ام با هیچ وسیله ای دوست داشتنی تر از فرائض محبوب من نمی شود.» (میزان الحکمه؛ محمدی ری شهری، محمد، ج2، ص691) بندگی 3- استقامت در مسیر بندگى: مهمترین نکته در رسیدن به هدف مذکور، بندگى مادام العمرى و همیشگى خدا می باشد. خداوند تبارک و تعالى به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم) در قرآن چنین خطاب مى کند: «فاعبده واصطبر لعبادته؛ او را عبادت کن و در راه پرستش او شکیبا باش»، (سوره مریم، آیه 65). حضرت على (علیه السلام) مى فرمایند: «دوام العباده برهان الظفر بالسعاده» (الغرر والدرر، باب العباده، ص 24 و 318)؛ عبادت دوام دار و همیشگى، دلیل قاطع ظفر و دستیابى به سعادت و خوشبختى است.
چند توصیه ی زمینه ساز، جهت سعه ی وجودی: - تقویت ارتباط عاشقانه با خداوند و اولیای معصومین (علیهم السلام) از طریق انجام مستحبات و زیارات و مانند آن؛ چرا که اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) واسطه های فیض الهی هستند؛ یعنی هر خیری، از کانال آنها به بندگان می رسد. همچنین آنها باب الله هستند؛ یعنی راه گسترش ظرفیت وجودی، از طریق آنها حاصل می شود. بنابراین با تمام وجود به آن ذوات نورانی بویژه امام عصر (علیه السلام) توسل جویید و از آنها کمک بخواهید. - ارتباط عمیق با قرآن و استفاده ی از تفاسیر قرآن نقشه ی راهی است که از طرف محبوب به سمت محب فرستاده شده است، تا بندگان، با خواندن آن و حرکت در مسیری که توسط قرآن راهنمایی شده، به خدای مهربان برسند. بنابراین سعی کنید حداقل روزی چند آیه را با دقت در معانی و تدبر بخوانید و از تفاسیری همچون «نمونه» استفاده کنید؛ زیرا توضیح و شرح آیات الهی و نیز سخن ائمه ی اطهار (سلام الله علیهم) در باره ی آیات قرآن کریم، در تفاسیر ذکر شده است. - اصلاح صفات شخصیتی و پاک سازی دل و درون از رذایل اخلاقی و آراسته شدن به فضایل اخلاقی از طریق راهکارهای علم اخلاق و تمرین آن ها در معاشرت با مردم و رعایت اخلاق اجتماعی. مثلا ً اگر خدای ناکرده گاهگاهی به جای سخن راست، به دروغ متوسل می شوید، با مطالعه ی احادیث وارده در مذمت دروغ و کتب اخلاقی در این زمینه و عمل کردن به راهکارهای سفارش شده، برای ترک رذیله ی دروغ، تلاش کنید این خصلت را از خود دور کنید. نکته مهم این است که بدانیم این مسیر با علم و عمل برخواسته و در راستای ایمان طی می شود. مهمترین عامل افزایش ظرفیت انسان این است که اولا ایمان داشته باشد و ثانیا سعی کند علومی که در راستای ایمان است کسب نماید و ثالثا به هر چه آموخت عمل کند. این راهبرد و راهکار دائما به او کمک می کند تا ظرفیت خویش را بیافزاید و به خدای متعال که ظرف بی نهایت هستی است نزدیک شود - در کارهای خود، اعمال عبادی همچون نماز را در اول وقت خود قرار دهید. - ساعات اولیه صبح را نخوابید و از آن لحظات استفاده کنید. البته توجه داشته باشید که تدریجی اقدام نمایید. اگر تاکنون بعد از نماز صبح استراحت میکرده اید، الان مدت 10 دقیقه بعد نماز بیدار بمانید تا زمانی که بیدار ماندن 10 دقیقه برایتان آسان شود؛ آنگاه به تدریج 10دقیقه -10 دقیقه اضافه نمایید. - براى پایبند بودن و عمل کردن به برنامه هاى طراحى شده خود، از یک برنامه تنبیه و پاداش کمک بگیرید و در پایان هر روز یا هر هفته به میزان موفقیت ها و عملى کردن برنامه هاى طراحى شد، خود را تشویق کنید و به میزان تنبلى ها و عمل نکردن به آن برنامه، خود را تنبیه کنید.
نتیجه : گسترش سعه وجودی، امری تدریجی و قدم به قدم است. لذا گمان نکنیم که در مدت زمان کوتاه به همه ی اهداف و خواسته هایمان می رسیم؛ بلکه مهم این است که در مسیر الهی حرکت کرده و دراین راه استقامت داشته باشیم. در این راه باید عاشق بود باید از لذت های زودگذر کند و سختی ها را به جان خرید و نتیجه اش میشود نزدیکی به کسانی که آرزو داشته ایم چنان ایشان باشیم . از خداوند متعال می خواهیم در این راه ما را یاری کند و از وسوسه شیاطین و یأس آفرینی هایشان نجاتمان دهد و با اولیائش محشورمان گرداند.إن شاء الله فرآوری : محمدی بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان تبیان
#کتاب_لاف_عشق نویسنده:محمد جبارپور ناشر کتاب : بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) #کتاب «لاف عشق» در چهار بخش با عناوین «قرارمان این نبود»، «سبک زندگی ولایی»، «شکواییه شکر»* و «توهم معنویت و خاکی بودن!» سعی کرده با آسیب شناسی محیط های مذهبی و آرمانی، فعالان فرهنگی را با برخی موانع و مشکلات موجود در عرصه انقلاب اسلامی آشنا کرده و آنها را از افتادن در دام چالش‌ها و انحرافات این مسیر بر حذر دارد.
در بخشی از این کتاب نگارنده تلاش کرده است تجربیات سالهای دانشجویی خود را در تشکیلات اسلامی و انقلابی در اختیار مخاطبان قرار دهد، آمده است:
قرار ما این نبود که هیات بزنیم، باور کنید قرار ما این نبود که بسیج دانشجویی و یا سایر تشکل‌های ارزشی را فعال کنیم، قرار ما این نبود که خود را مشغول کارهایی کنیم که دلمان می‌خواهد. قرارمان رفتن به دیدار شهدا نیز نبود؛ نه اینکه این‌ها اعمال بدی باشند؛ نه خیر؛ اتفاقا همه‌شان نورانی هستند، و اصلا زمانی که فهمیدم قرار ما این چیزهای نورانی نبود تازه فهمیدم حجب نورانی یعنی چه! حجاب نورانی جنسش از نور است. یعنی وقتی به خود عمل می‌نگری عیب و ایرادی در آن نمی‌یابی، اما شگفتی اینجاست که وقتی این راه‌ها، اقامتگاه و مقصد می‌شوند مشکل ساز نیز می‌شوند، همه مشکل ما این است که راه را اقامتگاه کردیم! اقامتگاهی که در آن کارهای کلیشه‌ای انجام می‌دهیم.
در بخش دیگری که به شاخصه‌ها و موانع سبک زندگی ولایی پرداخته شده است می‌خوانید: «مدل مطلوب زندگی، زیستنی است بر مبنا و محور ولایت، که نام آن را «سبک زندگی ولایی» می‌گذاریم. این مدل زندگی توأم با سختی و دربه دری! است. فرد در این مدل زندگی به دنبال محقق شدن منویات ولایت است و از همه چیز خود برای انجام آن می‌گذرد چون اصل زندگی و محور زندگی او را ولایت تشکیل داده است.»
