کاش زندگی همون رؤیایی بود که شبها قبل از خواب بهش فکر میکنیم…همون رؤیایی که وقتی کتاب میخونیم ساعتها به نقطه ی دیگه خیره میشیم و لبخند میزنیم بعد با یه تلنگر دوباره به کتاب برمیگردیم…کاش زندگی همون رؤیایی بود که ساعتها ذهن رو غرق خودش میکنه…همون رؤیایی که گاه گاهی خنده به لبهات میاره ولی فقط یه رؤیاس…همون رؤیایی که سال ها در ذهن پرورش دادیم بزرگ و بزرگتر شد اما محقق نشد…! کاش زندگی اندکی…فقط اندکی به رؤیاهایمان نزدیک شود..
محو عکس درون قاب شده است… این بار انگار با دقت بیش تری مینگرد … خیره به چشمان آسمانی اش ، آهسته اشک میریزد و میگوید: عاشق شدی و رفتی … و من هنوز جامانده ام … عشق را به من هم بیاموز.… تنهایی امانم را بریده است … #تقدیم_به_تمام_همسران_صبور_شهدا
15دی ماه سال 1373 یکی از تلخ ترین روزها برای نیروی هواییارتش است. هواپیمای حامل جمعی از فرماندهان این نیرو، پس از انجام یک ماموریت که برای سرکشی و بازدید از روند فعالیت های برخی از پایگاه های نیروی هوایی ارتش از جمله پایگاه پدافندی کیش، پایگاه هوایی شهید دوران شیراز و پایگاه هوایی شهید بابایی اصفهان صورت گرفت، در هنگام بازگشت و در دقایق ابتدایی پرواز، دچار سانحه شده و پس از برخورد با زمین آتش می گیرد تا نیروی هوایی، موثرترین فرمانده تاریخ خود را به همراه جمعی از معاونینش از دست بدهد.
در میان شهدای این سانحه، سرتیپ منصور ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی، سرتیپ خلبان مصطفی اردستانی معاون عملیات و سرتیپ خلبان سید علیرضا یاسینی رئیس ستاد و معاون هماهنگ کننده نهاجا از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند.
سانحه ای که مقام معظم رهبری درباره آ« فرمودند: «فقدان کسانی از قبیل شهید ستاری و شهید اردستانی و شهید یاسینی و شهید شجاعی و دیگرانی که به شهادت رسیدند، حقیقتا داغی است بر دل هر کس که نسبت به نیروی هوایی احساس خویشاوندی و نزدیکی می کند. این فقدان، برای من یک داغ بود.»
