می گویند زن های عرب دلشان که می گیرد،
غصه که می افتد به جانشان،
راه کج می کنند سوی حرم تو آقا !
می نشینند یک گوشه چادرشان را روی صورتشان می کشند
هی می گویند
یا عباس ادرکنی، ادرکنی بحق اخیک الحسین ..
اصلا حرم ات معروف است به عقده گشایی و باز کردن سفره دل…
می گویند شیعیان مدینه کارشان که گیر می کند
روزگار که سخت می گیرد،
یک راست می روند پشت دیوارهای بقیع ستون دوم
روبروی حرم نبوی آدرس مزار مادرتان است
می روند و مادرتان را قسم می دهند به شما
به شمایی که مشگل گشای دلهایی…
می گویند شما کاشف الکرب حسینی آقا…
می گویند هر که می رود کربلا
غم های دلش حواله می شود به سوی حرم شما،
عقده های دلش باز می شود در آن صحن،
دلش آرام می گیرد…
یا عباس!
کرب هایم را برایت آورده ام
غصه هایم را آورده ام
نه راهی به مدینه دارم نه به کربلا .
مانده ام در این شهر پر التهاب. مانده ام در این خستگی
نذر کرده ام برای دل خسته ام،
نذر کرده ام امشب بنشینم گوشه ای و برای دل خسته ام بخوانم:
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ
اِکْشِفْ لی کَرْبی بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ”
دریاب این دل را !

دل کندم…
#دل کندم تاشرمنده ات نشوم #خدا…
اما #سخت می گذرد این روزها…
#کمی_صبر

#کتاب دختران چه میپرسند؟
فوق العادست،پیشنهاد به مبلغان

چشماݩ ترَم نیاز دارد گویا
امشب ڪمے اعتراض دارد گویا

دورےمݩ از ضریح شش گوشہ ےتو
ایݩ قصہ سر دراز دارد گویا

#بازم_دلم_گرفتہ
#شش_گوشہ_حسینم_آرزوست

سجاده ام را که پهـن می کنم؛
تسبیحِ تربت؛
نشانی دست های تو را می دهد؛ مادر

این شبها اوضاع دلم
مثلِ اوضاع خانه شما روبراه نیست!
می خواهم تمام دنیا راگریه کنم،
اجـــازه هست مادر؟